فضاهای عمومی، عرصه ظهور وجة اجتماعی زندگی انسان در جامعه است. از این رو، این فضاها به اندازه تاریخ زندگی انسان قدمت داشته و عضوی از جامعه است که میتوان آن را در تمام جوامع انسانی اولیه بهروشنی مشاهده کرد. با پیدایش اشکال جدید زندگی انسان در جوامع امروزی و پیچیدگیها و دگرگونی مفاهیم در زندگی مدرن (بهویژه زندگی مدرن شهری)، بسیاری از اندیشمندان، در مورد خطر اضمحلال فضاهای عمومی هشدار و برخی دیگر، ظهور شکلهای جدیدی از عرصه عمومی را نوید میدهند. یکی از این افراد، «متیو کارمونا»1 از اساتید برجسته مدرسه برنامهریزی Bartlett و از تأثیرگذارترین اساتید طراحی شهری است که تاکنون چندین کتاب از او منتشر شده است. کارمونا در یکی از متأخرترین آثار خود با عنوان «بعد مدیریت فضای عمومی»، ضمن پرداختن به مفهوم فضای عمومی و تأکید بر محوریت آن؛ در بخش اول کتاب، تلاش میکند شکلی از گونهبندی فضاهای عمومی را ارائه نماید. این مقاله برگردانی از این بخش است.
-