امروزه یکی از مهمترین مسایل شهرهای دنیا، هویت شهر است و بحران هویت و سردرگمی انسانها در زندگی پیچیده شهری، از مهمترین دغدغههای صاحبنظران این حوزه است. مدیران شهری و دستاندرکاران همواره در پی راهی برای ارتقای کیفیت فضاهای زندگی انسان هستند و به جنبههای کیفی شهر از جمله هویت محیط- بهعنوان عاملی برای تقویت پیوند انسان با محیط و غنا بخشیدن به فعالیتها- توجه بیشتری میشود. بهبود کیفیت فضاهای شهری، درک معنا و هویت محیط از جانب مردم را تسهیل کرده و به حس رضایت منجر میشود. توجه به کیفیت منظر شهری، هم از نظر جنبههای کالبدی و هم از نظر فضاهای انسانی، محیطهای عمومی و خاطرات جمعی ضروری است. بر این اساس، ضرورت ایجاد تصویر ذهنی و درک مشترک مردم از شهر کاملاً محسوس است. یکی از زمینههای ایجاد چنین تصویری از شهر، نظرگاههای شهری است. کلانشهر تهران نیز از این مسئله مستثنی نبوده و کمبود موقعیتهایی برای درک عمومی منظر شهر، جهت احیای پتانسیلهای بصری و ایجاد انسجام در تصاویر ذهنی مردم از شهر به وضوح آشکار است.