مکان‌گزینی سکونت و زندگی انسان شهری در شهرهای ایرانی با بستر طبیعی در ارتباط مستقیم بوده است. در شهرهایی که محور طبیعی در آن نقش بارزی ایفا می‌کند، نقاط کانونی وجود دارد که حاصل برخورد جریان پرقدرت طبیعت و حضور نظم انسانی در ادوار مختلف تاریخی در آن محدوده است. این نقاط مرکز ثقل قلمرو ترکیب‌یافته از طبیعت و شهر را شامل می‌شود و بالاترین ظرفیت را در توسعه کیفی شهر در سازمان فضایی آن دارد. هم‌زمانی و تلاقی لایه‌های مختلف ادراکی، عملکردی، خاطره‌ای و ذهنی، جغرافیایی و بی‌شمار عناصر متکثر محیط و منظر در حوزه نفوذ آنها ضمن ایجاد ظرفیت بالا برای تأثیرگذاری بر محیط زیست انسانی و فضای شهری، عامل توسعه کیفی شهر نیز خواهد بود. شناسایی، ساماندهی و توسعه این نقاط با رویکرد منظر به عنوان دانش بوم‌شناختی و با توجه به هدف توسعه کیفی و پایدار شهر، می‌تواند گامی مؤثر در نیل به اهداف توسعه‌ای شهر باشد. این نوشتار به نقش طبیعت در شهر و اهمیت برهمکنش آن با تاریخ شهر در زیست جهان انسانی می‌پردازد و در انتها با بررسی منطقه تجریش به عنوان نمونه‌ای از هم‌نهشتی طبیعت با تاریخ در تهران و لزوم پردازش آن، نسبت به تشریح موضوع اقدام کند.
M.A in Landscape Architecture, University of Tehran, Iran.
چکیده [English]
Residential locating and urban life depends on natural context in Iranian cities. In some cities, natural axis plays a significant role. Therefore the focal points in these cities are the result of the confluence of power of nature and human order in different historical periods. These points are the center of territory which is the combination of city and nature. In addition, they have the highest capacity in qualitative development of city in its spatial organization. Confluence of different layers such as perceptual, functional, memorial, mental, geographical and also numerous elements of environment and landscape not only affects human environment and urban space but also can cause the qualitative development of city. Urban Landscape is the result of interaction between ecology of city (nature), its history and residents’ perception. Hence it guarantees the meaning of the environment and sustainability of the place. In other words, urban landscape is confluence of the history and nature and it also affects the quality of urban spaces. Connection with environment in a continuous order of daily urban landscape would be possible by reviving the confluence of nature, history and urban activities in Tehran. In addition, meaningful and multilayered urban places would be created. This article debates the role and importance of interaction between nature and history of the city. Finally, it attempts to describe the main issue by analyzing Tajrish Area in Tehran as an example of interaction between nature and history.
ابتدای صفحه