تغییر ساختارهای اجتماعی، افزایش جمعیت شهرنشینی، اهمیت نقش جاده‌ها در ارتقا اقتصاد و کیفیت زندگی امروزه شهروندان از سویی و مسائلی چون توسعه پایدار و مقابله با تغییرات جهانی آب و هوایی از سوی دیگر ضرورت بهینه‌سازی طراحی جاده‌های بین‌شهری را دوچندان نموده است. این ملاحظات موجب تغییر تدریجی ماهیت تک‌بعدی راه‌ها به عناصری چندبعدی شده که تحولات زیادی را در رویکردهای برنامه‌های استراتژیک جاده‌ها به همراه داشته است. چهار رویکرد رایج در برنامه‌های مرتبط با طراحی جاده‌ها نشان می‌دهد که در طول چند دهه گذشته نقش منظر در برنامه‌ریزی‌ها گسترش‌یافته است و رویکرد مکان‌سازی و مشارکت با ساکنین و منتفعان طرح درحال‌توسعه روزافزون است. این در حالی است که معیارهای بهینه‌سازی طراحی برای جابه‌جایی کالا باارزش‌های طراحی برای ارتقا تجربیات بصری انسان‌ها از مسیر، کاملاً در تضاد با یکدیگر قرار داشته و چالش‌های فراوانی در ساماندهی چندبعدی جاده‌های بین‌شهری به همراه داشته است.
)