گسترش راه‌ها و جابجایی انسان‌ها، موجب شکل‌گیری مناظر جدیدی ازجمله منظر پل شده است. تأثیرات اجتماعی، فرهنگی و بصری پل‌ها بر محیط اطراف آن‌ها به‌عنوان مؤلفه‌ها و نمادهای توسعه، اهمیت روزافزونی در مطالعات منظر راه به دست آورده‌اند. هدف این مقاله، ارزیابی نقش و طراحی پل‌ها در پیوندهای اجتماعی-فضایی و بصری مراکز شهری نیوکاسل و گیتس هد واقع در شمال شرقی انگلستان، با بهره‌گیری از معیار منظر پل است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که پل‌ها تنها معابری برای جابجایی فیزیکی نیستند بلکه می‌توانند مقصدهای اجتماعی-فضایی باشند برای دیدار افراد با یکدیگر، انجام فعالیت‌های دسته‌جمعی و تقویت ادراکات محیطی. در محیط‌های شهری، نشانه‌ها تأثیرات غیر یکسانی بر پیوندهای بصری و منظر پل‌ها دارند. نشانه‌های شاخص و متضاد موجب بهبود منظر پل‌ها می‌شوند درحالی‌که نشانه‌های مخرب، نقشی تخریبی در منظر پل ایفا می‌کنند.
)