استادیار گروه مطالعات عالی هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
چکیده
منظره‌پردازی و گرایش به طبیعت در مینیاتور شاخه‌ای از هنر طبیعت‌گرای ایران باستان است که ریشه در باورها و آیین‌های نیاکان ما دارد. آنچه فضای مینیاتور را با خیال و رویا و به عقیده جمعی از اندیشمندان به عالم مثال و عالم تجرید پیوند می‌زند، شیوه قرار‌گیری عناصر واقعی و طبیعی است که در زمان و مکانی واقعی نمی‌گنجد و به گونه‌ای غیر متعارف، رویایی و نمادین در کنار هم قرار گرفته‌اند. این مقاله با استناد به نگاره همای و همایون در باغ شاهی، حضور طبیعت واقعی و نمادین را در این اثر بررسی می‌کند و در نهایت شیوه خاص پردازش طبیعت در نگارگری ایرانی را در راستای ضرورت تبیین مفهوم قدسی طبیعت در دوران پیش از اسلام ارزیابی می‌کند.
Landscape design and propensity to nature are two kinds of approach in naturalistic art of ancient Iran, which comes from our ancestors’ beliefs. The position of real and natural objects is the main idea that links miniature to the fiction world, so they can’t be defined in a real place or time and they are all set in an idealistic way. This paper tries to discuss the presence of nature in Homay and Homayoon figure in the royal garden while assessing the special ways of processing the nature in Iranian painting to impart the holy meaning of nature in pre Islamic era. Hypothesis: The tendency to nature comes out of the ancient Iranian beliefs on the basis of nature elements sanctity. Iranian artists used the elements of nature (holy elements) in an imaginative way by increasing or decreasing the environmental qualities. As a result, Iranian miniature combines the real world to the fiction world by synthesizing the reality and imagination.
ابتدای صفحه