تهران دارای 14000 هکتار بافت مسکونی ناپایدار در برابر زلزله است. از این میزان، 3268 هکتار بهعنوان بافت فرسوده رسمی شناخته میشود. در حالیکه ساکنان همه 14000 هکتار در ناامنی ناشی از خطر زلزله به سر میبرند.
اقدامات انجام شده برای نوسازی بافت های فرسوده، از سوی اغلب مردم و دست اندرکاران ناکافی ارزیابی میشود. آیا پیچیدگی مسئله مانع شناخت راه حل است یا مدیریت نوسازی در ابهام قرار دارد؟ گزیده ای از مباحث نوسازی تا حدی روشنگر است