@article { author = {Jalalian, Mina}, title = {-}, journal = {MANZAR, the Scientific Journal of landscape}, volume = {2}, number = {8}, pages = {10-13}, year = {2010}, publisher = {}, issn = {2008-7446}, eissn = {2008-2169}, doi = {}, abstract = {-}, keywords = {-}, title_fa = {بررسی مبانی زیبایی‌شناسی در دیدگاه مولوی}, abstract_fa = {انسان موقعیتی ویژه در میان خالق و طبیعت مخلوق دارد؛ فاعل مطلق و خالق معنی نیست، اما واسطه‌ای خودآگاه در معنابخشی به طبیعت و تأویل معناست. نفس ناطقة انسانی به عنوان منشأ علم پیشینی روح و ذوق سلیم، محیط بر عقل و خیال و حس است و ارتباط بین عین و ذهن، اذهان، انسان و خدا را باعث می‌شود. ذوق سلیم، منشأ احساسات ناب بشری و نفس حیوانی، منشأ غرایز زیستی انسان است. کارکرد هنر، تزکیه، تعالی ذوق، هدایت و تعادل غرایز است. روند بسته و پیوستة آفرینش هنری، علاوه بر ارتباط و وحدت ارگانیک عناصر آن (هنرمند- اثر هنری- مخاطب) و ارتباط هر جزء را با کل (معنی) نیز تبیین می‌کند. اثر هنری، تجسم شهود معنی، احساسات متناظر با آن در هنرمند و محصول کنش زیبایی‌شناسانة او، و آغازگر کنش مخاطب و تأویل است که دایرة ظهور و عمل معنا را تکمیل می‌کند. صفات زیبایی‌شناسانه، محصول وجود آثار کیفی معنا در روح شناسا و ارزیابی اوست که به اشیایی که آثار کمی همان معنا را دارند منتسب می‌شود و به آنها روح و معنا می‌بخشد. واژگان کلیدی : معنا، انسان، ذوق، تجربة زیبایی‌شناسانه، صفات زیبایی‌شناسانه، کارکرد هنر (کاتارسیس). -}, keywords_fa = {معنا,انسان,ذوق,تجربة زیبایی‌شناسانه,صفات زیبایی‌شناسانه,کارکرد هنر (کاتارسیس)}, url = {http://www.manzar-sj.com/article_418.html}, eprint = {http://www.manzar-sj.com/article_418_d55cbdec589eef7a6bed35b25380a50f.pdf} }