شاهنامه فردوسی را باید تاریخ ایران از کهنترین روزگار تاریخ آریایی، در قالب نماد و رمز دانست که با دقتی بسیار، توجه ایرانیان به تاریخ کهنشان و اهمیتی که بر حفظ آن میدادند را ثبت کرده است. به گونهای که با مطالعه دقیق شاهنامه میتوان بسیاری از اسرار چگونگی شکلگیری فرهنگ و تمدن آریائیان را تشخیص داد. از جمله این اسرار میتوان به مسئله چگونگی تمایل آریائیان به یکجا نشیتنی و سپس تشکیل شهرها اشاره کرد.
برای بررسی موضوع «شهر و یکجا نشینی در شاهنامه»، ابتدا باید مسایل زبانشناسی در شاهنامه را مورد توجه قرار داد.نگارنده سالها پیش بانگارش کتاب «زندگی و مهاجرت آریائیان»، با استفاده از علم زبانشناسی و ریشهیابی کلمات، رازهای تاریخی جهان را بر مبنای شاهنامه روشن کرده است.