@article { author = {Dibaj, Seyyed Mousa}, title = {-}, journal = {MANZAR, the Scientific Journal of landscape}, volume = {2}, number = {6}, pages = {24-25}, year = {2010}, publisher = {}, issn = {2008-7446}, eissn = {2008-2169}, doi = {}, abstract = {-}, keywords = {-}, title_fa = {نگاه کل‌نگر به نقش اراضی عباس‌آباد در روند برنامه‌ریزی شهر تهران}, abstract_fa = {شهر تهران واقعیتی نو برخاسته از ناحیه موسوم به دشت ری در سایه جنوبی رشته کوه‌های البرز میانی است. به‌دلیل اهمیت امروزی شهر تهران به عنوان پایتخت در یک و نیم سده اخیر ایران، مبدأ شهر تهران بیشتر به لحاظ تاریخی مورد توجه صاحب‌نظران بوده است تا ملاحظات جغرافیایی و ژئومورفولوژی و مبدأ جغرافیایی و طبیعی آن. لازم است به جای رجوع به احاله تاریخیhistorical) reductionism) برای مطالعه وضعیت توسعه اراضی مانند عباس‌آباد در تهران به احاله جغرافیایی (environmental reductionism) متوسل شویم. در مقایسه با تئوری‌های عملکردی و هنجاری، تئوری برنامه‌ریزی به اهمیت فرایند تصمیم‌گیری محیطی، چه آنچه هست و چه آنچه باید باشد، ارتباط دارد. اگر بتوانیم به پرسش «تهران چرا اینگونه شد؟» پاسخ دهیم، می‌توانیم هویت در حال تغییر تهران را معرفی کنیم و بگوییم «تهران اینگونه است» و «تهران اینگونه زنده است».}, keywords_fa = {احاله جغرافیایی,شهرسازی,فضای شهری پیرامونی,تهران,اراضی عباس آباد}, url = {http://www.manzar-sj.com/article_349.html}, eprint = {http://www.manzar-sj.com/article_349_6b69d3f5195283c9b7d7e6d5b2739e46.pdf} }